Annabel is 23 jaar. Al jaren lijkt het ritme van de maatschappij niet afgestemd op het hare. Thuis kampt ze met onbegrip. Er wordt niet écht gepraat en wanneer ze dat probeert, schieten haar ouders in vlucht- of zelfverdedigingsmodus. Ze kreeg 1,5 jaar geleden de diagnose van reumatische artritis, geen pretje voor een jong volwassene. Dit alles vormde donkere wolken over haar studies van psychologie, die ze na 2,5 jaar moest stop zetten. Ze vraagt zich af of die studies wel haar pad zijn. Thuis geraakte ze verstrikt in haar identiteit. Ze verbleef hier enkele maanden en vertelt hierover het volgende:
‘Huis van Rooi
Tussen hoofdstukken in
Nog niet weten waar naartoe
En dan is er die tussenstop
In de natuur
Gedompeld in een zalig warme energie
Tijd en ruimte om op adem te komen
Om even stil te worden en naar binnen te keren
Om mijn hoofd leeg te laten lopen
Het te vullen met het geluid van de vogels
En Ringo de hond die geaaid wil worden
Ik voel en hoor weer even
Wie ik ben en waar ik naartoe wil
Een gesprek met Nina-Bene brengt helderheid
Ik voel me omringd, gedragen
Niks moet, hehe!
Het heeft veel deugd gedaan
Dank jullie wel
Weer een stapje verder op mijn weg
En een beetje dichter bij mezelf’
