Bij de overgang naar een nieuw jaar staan wij stil. We kijken terug naar wat nieuwe vormen heeft aangenomen. Welke ervaringen hebben we opgedaan en hoe hebben we die verwerkt? Hebben we onze verantwoordelijkheid genomen voor onszelf, elkaar en de aarde? Hebben we voldoende ruimte genomen om alle ervaringen, ‘fijn’ of ‘negatief’ te laten doorsijpelen in onze binnenwereld en ze te gewoon te laten zijn? Dankbaar te zijn voor de geschenken die we ontvingen? Is er genoeg tijd voorbij gegaan om het ‘verteringsproces’ zijn werk te laten doen? Misschien valt er een essentiële boodschap uit te puren, als een goudzoeker die minibrokjes goud ontdekt in een diepe aarde- ader.
En stel je voor dat je iets van je nieuwe lichtkant in het komend jaar weer vorm kan geven, hoe mooi zou het zijn? Dit is precies wat het cyclisch leven van ons verwacht en de natuur toont het ons keer op keer: groeien, bloeien, afsterven, inkeren en dan weer ontspruiten.
Goudklompjes die wij gedolven hebben?
- Ons lichaam erkennen in zijn schoonheid en beperking
- Het geschenk van liefhebbende mensen rondom ons aannemen
- Verbinding herstellen met het groter geheel en goddelijkheid.
Een rijk jaar…
